Korzystając z okazji, zadaliśmy autorce tomiku poetyckiego „Płonące serce” kilka pytań.
Jakie jest miejsce historii w poezji?Niełatwo jest pisać o historii, o patriotyzmie w poezji. Tym nie mniej tematy te pojawiają się w moich wierszach, np. Katyń, Targowiczanie, Kuropaty, Ojczyzna, XXI wiek itd.
W pani poezji można zauważyć motyw walki dobra ze złem. Zło nie chce ustąpić dobru a natura człowieka nie chce zmienić się na lepsze. Skąd ten fatalizm?To samo życie. Od początku świata trwa walka dobra ze złem. Myślę, że ostatnio zło wdziera się co raz bardziej. Nie tylko w postaci wojen czy walk politycznych ale też do naszych domów i rodzin.
Jakie miejsce w pani twórczości zajmuje Jelenia Góra i okolice?Znaczne. W utworach wcześniejszych sporo pisałam o moich stronach rodzinnych „Ślady niezapomnienia”. W ostatnim zbiorku „Płonące serce”, sporą część stanowią wiersze związane tematycznie z naszym regionem.
Czym jest dla pani ojczyzna?Rzeczą najważniejszą. Kto Ojczyzny nie został pozbawiony, nie wie co to nostalgia, tęsknota (mam na myśli uchodźców). Dla każdego człowieka Ojczyzna musi być najważniejsza. Inaczej traci on na człowieczeństwie.
Bardzo ważne miejsce w pani poezji zajmuje miłość. Jaka miłość jest tą prawdziwą miłością? (miłość rodzicielska czy inna?)Miłość matczyna – z inną bywa różnie.
Czy poezja pomaga w tworzeniu obrazu świata idealnego?Na pewno tak.
W pani wierszach znajdujemy opisy morza, gór i rozlicznych elementów natury. Czy przyroda inspiruje panią w procesie tworzenia?Przede wszystkim przyroda. Człowiek jest jej częścią. Tylko ktoś bardzo ubogi duchowo nie dostrzega piękna przyrody. Myślę, że takich ludzi jest niewiele. Dostrzeganie piękna przyrody i otaczającego świata (kwiatka na łące, wiewiórki w parku, sroki na drzewie koło domu, bociana wracającego z daleka) pomaga w życiu, łagodzi problemy. Szkoda, że człowiek nie może nauczyć się czcić i szanować otaczającego świata i przyrody.
.png)